Ο άνθρωπος γεννιέται με γαλήνη και ειρήνη . Μετά σταδιακά αναπτύσσει και καλλιεργεί την αγάπη, το θαυμασμό και άλλα οκτώ συναισθήματα. Σαν παιδί διατηρεί μία αρμονική σχέση μεταξύ τους ανεξάρτητα από τη θέλησή του. Μεγαλώνοντας γίνεται σκλάβος της επιθυμίας που τον οδηγεί στην απληστία και αναπτύσσει και καλλιεργεί συναισθήματα όπως αποστροφή, θυμό και φόβο περισσότερο από γαλήνη και αγάπη θολώνοντας έτσι το έμφυτο ειρηνικό συναίσθημα. Στην καθημερινότητα του δίνει μεγαλύτερη προσοχή σε συναισθήματα όπως θαυμασμός, περηφάνια, χαρά, φόβος, θυμός και απέχθεια παρά στην αγάπη και τη γαλήνη. Για να προστατεύσει τη γαλήνη και να την διατηρήσει, το συναίσθημα της αγάπης πρέπει να αναπτυχθεί μειώνοντας τη σημασία άλλων συναισθημάτων. Ο νους που είναι η έδρα όλων των συναισθημάτων θολώνει την έμφυτη ειρήνη αναγκάζοντας τον άνθρωπο να απομακρυνθεί από τα θεμελιώδη βασικά του συναισθήματα. Δίνει περισσότερο βάρος στην περηφάνια, αλαζονεία, υπεροχή, περιφρόνηση, άγχος, φόβο, αποστροφή, μνησικακία και άλλες παραλλαγές του φόβου, του θυμού και της αποστροφής του.
Δίνει ελάχιστη σημασία στην απόσπαση, την επιθυμία για διαλογισμό, την ταπεινότητα, την τρυφερότητα, τη συμπόνια που είναι υποστηρικτικοί παράγοντες της ειρήνης και της αγάπης και βουτάει βαθιά σε αυτά τα συναισθήματα που τον απομακρύνουν από την ειρήνη.
Από δικό του λάθος, κακή χρήση της ελευθερίας και της διάνοιας του χάνει την ευτυχία του.
Πνευματική ζωή λοιπόν συνίσταται στην αποκατάσταση των χαμένων αξιών.
Όλοι μας έχουμε ευλογηθεί με 3 ανεκτίμητα πλούτη:
– ένα ανθρώπινο σώμα με διανοητικές και διακριτικές ικανότητες
– Ζωή για να απολαύσουμε τα μοναδικά πλεονεκτήματα του ανθρώπου και τα οφέλη
– Μία έμφυτη ειρήνη για να τη χρησιμοποιήσουμε ως μέτρο για να ανοίξουμε το δρόμο προς την απελευθέρωση (συναισθηματική).
– Επίσης έχουμε έναν μοναδικό αξιοζήλευτο και ασύγκριτο κόσμο να ζήσουμε να χαρούμε και παρόλα αυτά να μην είμαστε προσκολλημένοι σε αυτόν.
– Έχουμε ευλογηθεί με τον πλούτο 9 συναισθημάτων: οχτώ για να ζούμε και να χαιρόμαστε και ένα για να αποσπώμαστε από τον κόσμο της εμπειρίας.
Όλος ο κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία δέσμη από αυτά τα συναισθήματα, από πολλές παραλλαγές τους, όλα με τη μορφή αντικειμένων εμπειρίας.
Ο άνθρωπος πρέπει να δημιουργήσει και να διατηρήσει μία λογική αναλογία αυτών των 8 συναισθημάτων ώστε να μπορέσει να απελευθερωθεί. Αν δεν αναγνωρίσει τη συναισθηματική του οργάνωση, αν δεν αναγνωρίσει την σημασία της ειρήνης και της αγάπης και του μετασχηματισμού των 8 συναισθημάτων, θα πλέει ενάντια στον άνεμο.
Η σχέση μεταξύ της γαλήνης και των άλλων οκτώ συναισθημάτων μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα κοιτώντας την προέλευση της δημιουργίας κατά την Ινδική μυθολογία:
Πριν από τη δημιουργία ο Βισνού ο υπέρτατος κύριος, ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του περιτυλιγμένο φιδιού, Ανάντα, που επέπλεε σε έναν τέλεια ήρεμο γαλακτώδη ωκεανό. Ο γαλακτώδης ωκεανός ήταν ήρεμος, το φίδι Ανάντα ήτανε ακίνητο και ο Βισνού ήταν γαλήνιος. Εντελώς απορροφημένος στη γαλήνη του και από αγνή αγάπη ο Βισνού γέννησε από τον ομφαλό του τον Μπράμα και του έδωσε εντολή να δημιουργήσει ένα σύμπαν. Αφού ο Βισνού γέννησε τον Μπράμα από τον εαυτό του, του έδωσε τη μισή του γαλήνη και αγάπη.
Ο Μπράμα υπακούοντας το Βισνού δημιούργησε ένα σύμπαν από αναρίθμητα είδη, ανθρώπους, ζώα, φυτά, ποτάμια, βουνά και τα λοιπά. Χρησιμοποίησε το 1/4 της αγάπης του για το θαυμασμό που ένιωσε για το δημιούργημά του.
Ο Μπράμα ήταν περήφανος για τη δημιουργία του. Η περιφάνια του απορρόφησε άλλο 1/4 από την αγάπη του.
Συνειδητοποίησε ότι το σύμπαν ήταν αδρανές. Από συμπόνια εμφύσησε ζωή σε κάθε ον για το οποίο δημιούργησε, χρησιμοποιώντας άλλο 1/4 από την αγάπη του.
Ο Βισνού ικανοποιημένος από τον δημιουργημένο κόσμο εμφύσησε σε όλα τα όντα γαλήνη με τη μορφή της ψυχής. Για αυτό το λόγο η γαλήνη είναι δικαίωμα γέννησης.
Ο Θεός παραχώρησε σε όλα τα δημιουργημένα όντα γαλήνη και ειρήνη.
Χάρισε στον άνθρωπο το ίδιο συναίσθημα γαλήνης και ειρήνης. Εξ ορισμού η γαλήνη είναι σταθερή, μοναδική στην αξία της αμετάβλητη και αγνή, ενώ η αγάπη είναι μεταβλητή επειδή γεννιέται από δύο συναισθηματικές οργανώσεις , των γονέων και δίνει γέννηση σε άλλα συναισθήματα. Τη στιγμή της σύλληψης ο άνθρωπος αποκτά αγάπη από τους γονείς του. Έτσι η βασική συναισθηματική οργάνωση είναι εξίσου γαλήνη και αγάπη Συνεπώς η γαλήνη και η αγάπη είναι τα δικαιώματα γέννησης.
Για όλες τις γενιές που θα ‘ρθουν μέχρι τη διάλυση αυτού του σύμπαντος όλα τα όντα κληρονομούν αυτή την αναλογία γαλήνης και αγάπης.
Επειδή τα όντα είναι δημιουργημένα από τον Μπράμα κατέχουν επίσης θαυμασμό συμπόνια και περηφάνια.
Ο άνθρωπος αναπτύσσει αυτά τα τρία σε βάρος της αγάπης του. Ο θαυμασμός του για τον κόσμο της εμπειρίας τον αναγκάζει να θυσιάσει το 1/4 της αγάπης του. Χρησιμοποιεί άλλο 1/4 για να αναπτύξει συμπόνια και περηφάνια.
Εξαιτίας της λογικής και της διάκρισης του, που ο άνθρωπος έλαβε από το Θεό, θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο γίνεται περιφρονητικός και υπερόπτης, δίνοντας στον εαυτό του αυτονομία. Χρησιμοποιεί τα άλλα όντα για τη δικιά του απόλαυση και ψυχαγωγία. Για αυτό ο άνθρωπος θυσιάζει ακόμα 1/16 της αγάπης του. Η αλαζονεία και η περιφρόνηση που γεννιούνται από την απόλαυση και ψυχαγωγία αναπτύσσουν αμφιβολία δειλία και άγχος, θρέφουν το φόβο στον άνθρωπο με κόστος άλλο 1/16 από την αγάπη του Θεού. Ο φόβος τον οδηγεί στο θυμό μέσω της εγωισμού, μίσους, βίας και τα λοιπά. Θυσιάζει έτσι άλλο 1/16 από την αγάπη του. Αυτός είναι ο λόγος που όσο ο άνθρωπος τείνει προς το θυμό, το φόβο, την περιφρόνηση, τόσο λιγότερο αγαπάει επειδή θυσιάζει το αγνό συναίσθημα της αγάπης για να θρέψει το θυμό, το φόβο και την περιφρόνηση.
Ο θυμός βράζει γρηγορότερα μέσα στον άνθρωπο από ότι στα ζώα και οδηγεί στην απέχθεια. Όπως ο καπνός που βγαίνει από ηφαίστειο ο θυμός γεννάει τη μνησικακία εχθρότητα και την αποστροφή. Πάλι θυσιάζει 1/16 από την αγάπη του και τη Γαλήνη.
Σε έναν αρμονικά δομημένο νου, το μισό καλύπτεται από γαλήνη, 1/8 από αγάπη και 1/8 από θαυμασμό, ενώ μόνο 1/16 από περηφάνια και συμπόνια και το υπόλοιπο 1/8 καλύπτεται εξίσου από τη χαρά, τον φόβο, την οργή και την απέχθεια.
Μερικά από αυτά τα συναισθήματα έχουν αμοιβαία σχέση:
. Όταν ο άνθρωπος αυξάνει την απέχθεια, χάνει το θαυμασμό του.
. Όταν αυξάνει το φόβο, χάνει την περηφάνια του.
. Όταν αυξάνει τον θυμό, χάνει συμπόνια.
. Όταν αυξάνει την περιφρόνηση, χάνει αγάπη.
. Όταν χάνει αγάπη, χάνει την ειρήνη.
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος κατακτά την περιφρόνηση με αγάπη, τη βία με τη συμπόνια, το φόβο με το θάρρος και την αποστροφή με το θαυμασμό. Και τα τέσσερα τον οδηγούν στην ειρήνη, τη γαλήνη και την ηρεμία.
Κάθε φορά που ο άνθρωπος αυξάνει την αξία των κατώτερων συναισθημάτων θυσιάζει συμπόνια και αγάπη αλλά όχι γαλήνη, ακόμα και αν δεν εκφράζεται ή χρησιμοποιείται. Η γαλήνη είναι πάντα σταθερή και η αγάπη δεν μπορεί να εξαφανιστεί τελείως επειδή και τα δύο είναι δικαιώματα γέννησης. Η ανθρώπινη ζωή βασίζεται σε αυτά τα 9 συναισθήματα. Ο άνθρωπος μπορεί να μετατρέψει τα κατώτερα συναισθήματα και να φέρει μπροστά τα δύο κύρια συναισθήματα γαλήνη και αγάπη.